Wiek XIII obfituje w bohaterów i zdrajców, pogańskie najazdy i wojny domowe. Pojawiają się wtedy postacie święte i przewrotne, heroiczni obrońcy cywilizacji i tchórze uciekający z pola walki. Na dworach książęcych ozywa wspomnienie dawnej świetności a wśród przeciętnych władców pojawiają się też wybitni wodzowie.
Rozbicie monarchii piastowskiej osiąga swe apogeum, ale myśl o „koronie” zaczyna budzić się w umysłach książąt i możnych. Na tle tych wydarzeń wyraźnie odciskają się sylwetki piastowskich władców. Jednym z nich był książę Mazowsza, Siemowit I.
Opisując jego życie i okres panowania, autor zaprasza czytelników w podróż po XIII-wiecznym Mazowszu. Sąsiedztwo Litwy, Jaćwięży i Zakonu Krzyżackiego czyniło z tej ziemi niezwykle niestabilny politycznie obszar. Tym ciekawiej rysują się dzieje relacji bohatera książki tak z sąsiadami, jak z rodzonym bratem, ambitnym księciem Kujaw.
W trakcie lektury Czytelnik odwiedzi nie tylko gród w Krakowie, gdzie weźmie udział w uroczystościach kanonizacyjnych św. Stanisława. Przyjdzie mu również zagłębić się w dzikie puszcze Jaćwięży, pełne zdradliwych bagien i groźnych wojowników. Historia Siemowita pełna jest nieoczekiwanych sojuszy, zwrotów akcji oraz zdrad, a jej zakończenie z pewnością zaskoczy Czytelnika.
