22-miesięczne dziecko nie tylko jest coraz sprawniejsze, ale także coraz lepiej mówi (potrafi składać dwuwyrazowe zdania, np.: „Podaj lalę”, „Chcę pić”). Zdobywając nowe umiejętności, pragnie być również za nie chwalony. Oczekuje twojego podziwu.
Wielką „zdobyczą” tego okresu jest coraz mocniejsze nabieranie świadomości swego ciała i rozróżnianie płci. Maluch widzi, że rodzice różnią się od siebie. Zaczyna również pojmować, że jego odbicie w lustrze to nie inny bobas! Podnosi np. rączki do góry i obserwuje, jak jego odbicie wykonuje tę samą czynność. Już wie, że to jest on sam.
Maluch w tym wieku potrafi wskazać prawidłowo na części swego ciała i chętnie powtarza ich nazwy. Z wielkim zainteresowaniem przypatruje się również swoim genitaliom i dotyka miejsc intymnych. Nie powinno się za to strofować, ani zawstydzać dziecka! To naturalne zachowanie, gdy jednak robi to zbyt często, można delikatnie odwrócić jego uwagę w innym kierunku.
Około dwuletni malec nie identyfikuje się jeszcze ze swoją płcią. Zdarza się, że małe dziewczynki marzą o siusiaku, a chłopczyk uwielbia zakładać sukienki siostry i malować usta maminą szminką.
Niekiedy rodzice rozbierają się przy dziecku, jest to sposób na oswojenie dziecka z nagością i przyzwyczajenie do widoku drugorzędowych cech płciowych. Uwaga, dziecko może się wtedy przestraszyć lub… zacząć głośno śmiać.
Jeśli nigdy wcześniej nie widziało gołej mamy czy taty, lepiej sobie darować niepotrzebną „edukację seksualną”. Przyjdzie na nią lepszy moment i czas.
Twój 22-miesięczny „bobas” może mieć jeszcze mocno wystający brzuszek i pulchne rączki oraz stópki. Nie przejmuj się tym. Proporcji przedszkolaka nabierze, jak będzie w przedszkolu! Teraz jest jeszcze twoim słodkim, rozrabiającym „dzidziusiem”. Pomimo coraz większej sprawności ruchowej, może nie wyrobić na zakręcie lub fiknąć tak, że uraz gotowy. Dlatego to czas, o którym rodzice mówią, że trzeba mieć oczy naokoło głowy. Ważne jest, aby chwalić dziecko za nowo zdobyte umiejętności, jednak należy pilnować, gdy postanawia przeszarżować i wspiąć się na drabinkę za wysoko. Niech to zrobi, ale przy twojej asekuracji.
Dziecko w tym wieku jest również jeszcze za małe, aby zgodnie bawić się z rówieśnikami. Nie zmuszaj go więc do tego ani do dzielenia się zabawkami. Można natomiast wpajać mu pewne dobre zachowania, jak np. częstowanie.
W tym wieku należy poświęcać dziecku czas na wspólne zabawy ruchowe i naukę mówienia. Bardzo ważne jest czytanie dziecku. Dużo mu czytaj i zachęcaj do opowiadania, co widzi na obrazku. Recytujcie też wierszyki, np. „W pokoiku, na stoliku, stoi mleczko i jajeczko” oraz śpiewajcie piosenki – proste, melodyczne. Zdziwisz się, jak szybko i chętnie uczy się ich na pamięć. To doskonały sposób na rozwój pamięci dziecka.
Twój maluszek jest jeszcze mocno egocentryczny i emocjonalnie niestabilny, jednak zabawy z nim stają się coraz większą przyjemnością. Jest to bowiem okres w jego rozwoju, gdy dziecko bardzo chętnie uczy się nowych rzeczy. Nie zniechęcaj go, ale też nie oczekuj za dużo. Pamiętaj, każde dziecko rozwija się we własnym tempie, więc pewne odstępstwa od normy, np. późniejszy niż u innych dzieci rozwój mowy czy nieumiejętność biegania, nie przesądzają o jego nieprawidłowym rozwoju.
Gdy jednak coś nie daje ci spokoju, nie wahaj się zapytać pediatry. Przestrzegam również przed opieraniem się wyłącznie na wiedzy z Internetu.
Oprac. Joanna Weyna
Konsultacja specjalistyczna lek. med. Magdalena Wołoszko; pediatra, członek Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego
Niniejszy artykuł stanowi wyraz osobistych przekonań jego autora i nie zastąpi indywidualnej porady specjalisty. Przed podjęciem decyzji w Państwa sprawie zalecamy konsultacje ze specjalistą w danej dziedzinie