Masz w domu malca, u którego coraz bardziej widać typ osobowości. Dziecko w tym wieku wie, co lubi jeść, ma swoje bardzo indywidualne preferencje co do smaku, ulubionych zabawek, melodii, formy zabawy na świeżym powietrzu... Może jeszcze mieć swoje lęki, które rodzice nie do końca rozumieją. Np. za nic w świecie dziecko nie chce spać przy zamkniętych drzwiach sypialni lub boi się korytarza w kamienicy babci. Nie wszystkie lęki dwu i trzylatków mają jakieś konkretne podłoże. Niektóre, tak jak się pojawiły, tak też znikają.
U niespełna trzyletniego dziecka łatwo już zaobserwować dominujące cechy temperamentu. Naturalna jest nieśmiałość u dziecka lub też otwartość i kontaktowość. Potrzebujące dużo ruchu i spokojne. Umiejące skupić się na czynności i takie, które nosi... Zdarza się, że jest inne, niż sobie wyobrażaliśmy, co nie znaczy, że mamy prawo je zmieniać!
Bezwarunkowa miłość polega na akceptacji dziecka takim, jakie jest. Również wtedy, gdy jest uparte jak dziadek Edek lub gadatliwe, jak babcia Jadzia. Ono przede wszystkim jest niepowtarzalne. Kochamy je i szanujemy budzącą się odrębność dziecka, również wtedy, gdy nie przystaje ona do naszych wyobrażeń.
Więź dziecka z mamą w tym wieku jest jeszcze bardzo silna. Jednak coraz silniejsze są również więzi tworzone z rówieśnikami oraz innymi członkami rodziny. U malca około trzyletniego pojawia się nowa, wspaniała cecha – rodzi się poczucie humoru.
Zachęcajmy dziecko do śmiechu. Śmiejmy się razem z nim, wygłupiajmy, róbmy scenki, żarty słowne. W tym okresie rozwija się intensywnie myślenie abstrakcyjne, a wraz z nim poczucie humoru. Nie zawstydzajmy dziecka, gdy nie wyjdzie mu jakiś żart lub po raz kolejny będzie robiło ten sam wygłup, aby wzbudzić w nas dobry humor.
Umiejętność śmiania się na głos, spontaniczność w zachowaniu – to cechy, które w przyszłości zaprocentują lepszym samopoczuciem i pogodą ducha. Nie gaście w dzieciach budzącej się radości życia i poczucia humoru.
Oprac. Joanna Weyna
Konsultacja specjalistyczna lek. med. Magdalena Wołoszko; pediatra, członek Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego
Niniejszy artykuł stanowi wyraz osobistych przekonań jego autora i nie zastąpi indywidualnej porady specjalisty. Przed podjęciem decyzji w Państwa sprawie zalecamy konsultacje ze specjalistą w danej dziedzinie.